Ksiazka zawiera opowiadania dwóch japonskich pisarzy tworzacych w pierwszej polowie XX wieku – Ryunosuke Akutagawy i Atsushiego Nakajimy. Twórczosc obu autorów nalezy do wspólczesnego kanonu literatury japonskiej, a ich popularnosc w Japonii, pomimo uplywu czasu, nie slabnie.
Ryunosuke Akutagawa i Atsushi Nakajima, chociaz byli mocno zadomowieni w kulturze chinskiej, bardzo dobrze znali takze tradycje literatury zachodniej i dziela takich pisarzy, jak Prosper Mérimée, Ambrose Bierce i Robert Louis Stevenson, które w znacznym stopniu wplynely na ich twórczosc.
Wspólnym watkiem laczacym prezentowane w ksiazce opowiadania sa Chiny – kraj, który dla Japonczyków wciaz stanowi przedmiot najwyzszego szacunku oraz niewyczerpane zródlo wiedzy, nauki i sztuki. Przez stulecia kultura Chin byla wzorem i idealem, do którego dazyli japonscy artysci. Japonczycy przejeli od Chinczyków pismo, filozofie, religie, planowanie miast, a nawet system polityczny. Wplyw Chin na rozwój kultury japonskiej, a takze koreanskiej i wietnamskiej, mozna porównac do oddzialywania kultury greckiej i lacinskiej na kulture wspólczesnej cywilizacji europejskiej. Nawet obecnie, pomimo zmian spolecznych i znacznej amerykanizacji kultury w Japonii, nieprzemijajaca popularnoscia ciesza sie klasyka literatury chinskiej, a takze utwory japonskich pisarzy odwolujace sie do watków i motywów znanych z Chin. Do tych ostatnich naleza równiez opowiadania z tego zbioru.
Lektura Niesamowitych opowiesci z Chin moze przebiegac na wielu równoleglych i uzupelniajacych sie poziomach. Na przyklad Opowiesc o mistrzu i Kronike górskiego ksiezyca przy pobieznym odczytaniu mozna potraktowac po prostu jako proze o niezwykle ciekawej fabule. Jednakze pod warstwa fascynujacych zdarzen kryja sie rozwazane przez autora problemy zwiazane z tozsamoscia i kondycja czlowieka oraz to, jakim zmianom podlega czlowiek w swoim zyciu. W wypadku Opowiesci o mistrzu mamy do czynienia z bohaterem przesladowanym przez obsesje, który, aby zaspokoic wlasne ambicje i wzbudzic podziw otoczenia, jest w stanie zrobic wszystko. Paradoks przedstawiony w opowiesci polega jednak na tym, ze bohater ów juz po dotarciu do celu, czyli osiagnawszy range mistrza, zdaje sobie sprawe, ze chec imponowania innym nie jest prawdziwym mistrzostwem. W wypadku Kroniki górskiego ksiezyca autor potepia dzika dume i ambicje tkwiace w kazdym z nas, które moga wypaczyc ludzkie talenty i w koncu, jesli nie zostana opanowane, moga stac sie przyczyna zguby. Opowiadania, mimo ze oparte na klasyce chinskiej, dosc odleglej od lekturowych przyzwyczajen polskiego czytelnika, poruszaja uniwersalne, ogólnoludzkie zagadnienia i problemy. Stanowia próbe odpowiedzi na pytania: jaki jest cel naszego zycia? czy nasze ambicje nie zmieniaja nas w trakcie osiagania tego celu, i to w takim stopniu, ze stajemy sie zupelnie innymi ludzmi? co daje nam szczescie? czy pieniadze sa najwazniejsze? na czym polega dobrze sprawowana wladza? jaki jest zwiazek polityki i moralnosci, a takze co to znaczy poswiecic sie dla dobra ogólu?
